O paradoxo
do lume: o mesmo serve para alumear camiños que para queimar a quen os segue.
O venres 5
de xuño, ás 20:30 horas na Cada da Cultura, os Amigos das Bibliotecas propoñen un
debate especial no que literatura e filosofía van da man. Coa axuda do profesor
de filosofía do IES de Sabón (Arteixo), esmigallaremos “O gran Inquisidor”, de
Fiódor Dostoievski, unha intrigante peza, de carácter independente, incluída en
“Os irmáns Karamazov”.
Todas
aquelas persoas interesadas no texto, curto en extensión mais de fondas
repercusións, poden solicitalo ben en papel na Biblioteca de Redondela ou en
pdf no noso correo:
Agardámosvos
|
jueves, 21 de mayo de 2015
O grande Inquisidor. Palestra-coloquio
lunes, 11 de mayo de 2015
sábado, 9 de mayo de 2015
Astrolabios. Astronomía e literatura
Co desgusto da
anulación da vista ao observatorio de Cotobade por mor das antipáticas nubes recente poñémonos a redactar esta
entrada do blog. Veña!, un bo xeito de lidar co baixón –co solciño morno que agora
mesmiño loce nesta nosa Redondela—será lembrar o boísimo rato que onte pasamos.
Na aula de pintura do edificio Multiúsos da Xunqueira, no
día en que arrincaba a campaña electoral, reunímonos un grupiño de persoas a
debater sobre unha serie de textos seleccionados polo coordinador dos clubs de
lectura de adultos das bibliotecas municipais. O título da proposta era “Astrolabios. Astronomía e literatura: unha
historia de amor” –suxerinte, ¿non si?–; e precisamente falando desta
pequena brincadeira a modo de xogo de
palabras e da importancia do astrolabio arrincou a sesión.
Jerónimo agasallounos co capítulo do libro de Neil MacGregor
“La historia del Mundo en 100 objetos”
(Debate, 2012) que o director do Museo Británico dedica ao astrolabio xudeu, un
instrumento fabricado na España medieval.
|
ASTROLABIO JUDÍO
Astrolabio de latón, probablemente de España [1345-1355 d.C.] Esta maqueta portátil del firmamento tiene forma de un exquisito instrumento de latón circular y se asemeja un poco a un reloj de bolsillo de gran tamaño. Se trata de un astrolabio, y con él en las manos puedo saber la hora, medir distancias topográficas o calcular mi posición en el planeta mediante el Sol o las estrellas; y, si tengo suficiente información, incluso hacer mi horóscopo... Ler máis |
Inda que á hora de lelos os textos non parecían demasiados,
a sesión fíxose moi curta para toooooodo o que levabamos para compartir. E si,
comezamos con moita calma: comparando as temáticas e a forma de dous poemas de
Emily Dickinson e de Thomas Transtömer; recreándonos a falar de “El Principito”
e da lenda da “Dondella Luna”; ignorantes de que o tempo bulía, entregámonos a
Alice Munro e a Asimov; mais, de súpeto, soaron dez badaladas na sala –metaforicamente,
claro– e nós sen aproximarnos á metade
do noso cartaz...
Shakespeare (co precioso que era o seu soneto); o tigre de Blake
e as estrelas de Clarke e de Wells; a Sociedade de limpadores de Cortázar (poderíamos
ter enchido unha sesión comentando ese aparentemente inocente conto); o haiku, Ibn
Hazm, , a saída do Sol de Donne (que romántico!) ¡Todo polo aire!
Do que si demos boa conta foi dos doces... ¡Non todo vai ser
alimentar o espírito!
Grazas a Jerónimo e a Monroy; a nosa fotógrafa Mercedes; e grazas tamén, e perdón,
perdón, perdón... perdón, a Juan. Que
paciencia ten que ter con nós!!!!
|
Suscribirse a:
Entradas
(
Atom
)